My WordPress Blog
အသက် ၅၀ မုဆိုးဖို ဦးခင်မောင်။မန္တလေး-ရန်ကုန် ဟိုက်ဝေးကားစီးပြီး ရန်ကုန်သွားနေပါသည်။ အသက်လေးရ သားသမီးတွေလည်း အိမ်ထောင်တွေနဲ့ ခွဲကုန်ကြပြီ။တကိုယ်တည်း ငြီးငွေ့လှ၍ရန်ကုန်ကညီကျောင်းမှာဘုန်းကြီးဝတ်ဘို့ဖြစ်သည်။ တ ရိပ် ရိပ် ပြေးနေ သောကား က တ နေရာရပ်သည်။ အသက်၂၅ ခန့်ကောင် မ လေးတယောက်တက်လာကာ သူ့ဘေးက ခုံမှာဝင်ထိုင်၏။ ကောင် မ လေးတင် ပါးက သူ့ပေါင် …
ရင်တွေသာ တဒိန်းဒိန်း ခုံနေသည် Read Moreသူမကိုကျွန်တော်စောင့်ကြည့်နေတာကြာပြီသူမအသက်က 33 နှစ် အရပ်ကလ5′ 3 ” လက်မ နဲ့ခါးကြီးရင်ချီတဲ့ အကိတ်မမ ကြီးပေါ့ဗျာ သူရုပ်ရည်ကို စာဖတ်သူတို့ မြင်လွယ်အောင်ပြောပြရရင် ရုပ်ကရုပ်ရှင်မင်းသမီး နန္ဒာလှိုင်နဲ့ဆင်တယ် ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားက အခုခေတ်စားနေတဲ့ အိချောပို ခန္ဓာကိုယ်မျိုး စာဖတ်သူတွေ မှန်းကြည့်ကြပေါ့ဗျာ။ သူကလည်း ဆိုင်ကိုလာရင် 3 နှစ်သားအရွယ် ကလေးတစ်ယောက်ကို ခေါ်ခေါ်လာတော့ ဘယ်သူမှသူ့ကိုမစရဲကျဘူး သရေတမျှားမျှားနဲ့ပဲ ကြည့်ရင်းနဲ့ …
အိချောပို ခန္ဓာကိုယ်မျိုးနဲ့ Read Moreဆရာအတက်သင်ကျောင်း ဆင်းပြီးနောက် ဖြူဖြူတစ်ယောက် တာဝန်ကျရာ နောင်ချိုမြို့ရှိ အလယ်တန်းကျောင်းတွင် မူလတန်းပြ ဆရာမအဖြစ် ရောက်ရှိခဲ့သည်။သူမ၏ အသက်သည် 22 နှစ်သာ ရှိသေးပြီး အချိုးကြ ဘောဒီ ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူ ဖြစ်သည်။ မပိန်မပါး ခန္ဓာကိုယ်နှင့် လိုက်ဖက်စွာ တင်သား ရင်သားများက ကြည့်၍ ကောင်းလှသည်။ အရပ်မှာ 5′ 4″ ခန့်ရှိပြီး တင်ပါးစုံထိ …
ဆရာအတက်သင်ကျောင်း ဆင်း Read More“မေလေး” “ရှင့်” “မောင်တို့လက်ထပ်ရအောင်၊မောင်အလုပ်ရပြီ” “မောင်ဖေဖေနှင့်မေမေကိုပြောလေ” “အေးပါကွာယောက်ခမကြီးတွေကသလောတူပြီးသားပါ” မေလေးမှာအသားဖြူပြီးအရပ်ငါးပေလေးလက်မလောက်ရှိပြီးလှပသောကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ရှိပါတယ်။မျက်နာချိုပြီးအသားအရေဝင်းပဖြူစင်တဲ့အသားအရေရှိတယ်။မြန်မာဝတ်စုံလိုကိုယ်လုံးပေါ်လွှင်စေသောအဝတ်အစားဝတ်ကမြင်သူတိုင်းနှစ်ခါလောက်ပြန်ကြည့်ရတဲ့သူမျိုးဖြစ်ပါတယ်။ အင်္ဂလိပ်စာအဓိကနှင့်ဘွဲ့ရတယ်။ကိုမင်းသူနှင့်တက္ကသိုလ်ကတည်းကချစ်ခဲ့ရပြီး၊ကိုယ်မင်းသူအလုပ်ရရင်လက်ထပ်မယ်ရည်စူးခဲ့ကြတဲ့ချစ်သူတွေဖြစ်ကြတယ်။ကိုမင်းသူကအနေအေးတဲ့သူဖြစ်တော့မိဘတွေကလည်းသဘောတူပြီးသားဖြစ်တော့သိပ်မကြာခင်မှာပဲရုံးတက်လက်မှတ်ထိုးကြပြီးအိမ်မှာပဲ မင်္ဂလာဆောင်ဖြစ်ကြတော့တယ်။ “မင်္ဂလာဆောင်တော့လည်းအရင်ကစည်းရှိကြတော့တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးမလွန်ကျူးခဲ့ကြပါဘူး” “မေလေး” “ရှင်..မောင်” “မင်္ဂလက်ဖွဲ့တွေလည်းဖောက်ကြည့်ပြီးပြီမဟုတ်လား” “အင်း.လေမောင်” “မပင်ပန်းဘူးလား” “အင်း.ပင်ပန်းတာတော့ပင်ပန်းပါတယ်” “အဲဒါဆိုအိပ်ကြရအောင်ကွာ၊မောင့်အချစ်ကလေးကိုကြင်နာချင်ပြီ” “ရှူးတိုးတိုး.မေမေတို့ကြားပါ့မယ်” “သူတို့နားလည်ပါတယ်မေလေးရယ်” “အော်သိတာသိစေမမြင်စေနှင့်တဲ့မောင်” “လုပ်ပါကွာအိပ်ရအောင်” “မောင်ကလည်း..သိပ်ကဲတာပဲ၊ဒီပစ္စည်းတွေသိမ်းလိုက်ပါဦးမယ်” အမှန်တော့မေလေးတစ်ယောက်ရင်တွေခုန်နေပြီး၊ရှက်နေလို့ဒီအလုပ်တွေလုပ်နေတာပါ၊အခုတော့အဲဒါတွေသိမ်းရင်းအချိန်ကဆယ်နာရီကျော်နေပြီ။မေလေးကပစ္စည်းတွေသိမ်းပြီးဍှက်နှာသစ်ခြေဆေး၊သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးမှအိပ်ခန်းထဲဝင်လာလိုက်တယ်။ပြီးတော့ညဝတ်အင်္ကျီလေးဝတ်မလို့လုပ်တော့.မောင်ကကြည့်နေလို့နည်းနည်းရှက်သွားတယ်။ “မောင်..ဘာလို့ကြည့်နေတာလဲ၊ဟိုဘက်လှည့်ကွာ၊မေလေးရှက်တယ်” “မင်းသူလည်း “အေးပါကွာ”ဆိုပြီးတဖက်လှည့်ဟန်ပြုပြီးမေလေးမပြီးခင်လှည့်ကြည့်တယ်” “ဟင်းမောင်နှော်”ဆိုပြီးအဝတ်ဟောင်းတွေကိုကုတင်ခြေရင်းကအဝတ်စင်ပေါ်ခေါက်တင်လိုက်တယ်။ပြီးတော့မှချစ်သူလင်ကိုကန်တော့ပြီးကုတင်ပေါ်လှမ်းတက်လိုက်တယ်။မင်းသူလည်းကုတင်ပေါ်တက်လာသောမေလေးအားကြင်နာစွာပွေ့ဖက်ပြီးပါးနှစ်ဖက်ကိုမွေးကြူရင်း “သိပ်လိမ္မာတဲ့မိန်းမလေးရယ်”။လို့ပြောလိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်တော့တယ် “အမယ်နဂိုကတည်းကလိမ္မာပြီးသားပါနှော်” “အေးပါကွာ” ကိုမင်းသူကမေလေးနှုတ်ခမ်းအားစုပ်ယူနမ်းရှိုက်တဲ့အခါမေလေးလည်းပြန်လည်နမ်းလိုက်တယ်။မေလေးရောမင်းသူပါရင်ခုန်မှု့တွေနှင့်တစ်ဦးကိုတစ်ဦးကြင်နာစွာပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက်နေကြရင်းမင်းသူကကျော့ရှင်းပြီးသွေးစိမ်းကြောမြမြလေးပေါ်နေတဲ့မေလေးရဲ့လည်တိုင်ကလေးကိုငုံခဲပြီးစုပ်ယူလိုက်တယ်။ …
ဝန်ဆောင်မှု့ကောင်းရင်မုန်ဘိုးပေးမယ် Read More” ကျွီ … ပွမ်ပွမ်…ပွမ်ပွမ် “ ” ဦးစိုင်းလုံ … တံခါးလာဖွင့်ပါဦး “ ” လာပြီ လာပြီ ဆရာ “ စကားသံနှင့် အတူ ခြံဝင်းအတွင်း လေးထပ်တိုက်ကြီးရှေ့ဘယ်ဘက်ပန်းခြံလေးထဲ အလုပ်ရှုပ်နေသော အသက်၆၀ခန့် လူကြီးတဦးပြေးထွက်လာပြီး ခြံတံခါး လာဖွင့်ပေးလိုက်သည်။အနက်ရောင်ဇိမ်ခံကားကြီးမှာ ခြံထဲ မောင်းဝင်လာရင်း တိုက်ကြီး၏ ဆင်ဝင်အောက်၌ ထိုးရပ်လိုက်သည်။ကားရပ်ပြီး ခဏအတွင်း …
ကာမမီးတောက်လောင်နေသည် Read Moreဒါ အက်ဆီးဒင့် ဖြစ်သွားတာဘဲ….အောင် ..မင်းနဲ့ငါ ထပ်တွေ့စရာ အကြောင်း မရှိတော့ဘူး….” မမရိန်ရဲ့စကားလုံးတွေက ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် နာကျင်သွားစေပါတယ် ။ “ မမ…ကျနော့်ကို ဒင်နာစားဖို့ ခေါ်တာကကော အက်ဆီးဒင့်ဘဲလားဟင်……” “ အိုကွယ်…မင်း ထင်ချင်ရာထင်….မတော်တဆဖြစ်သွားတာ..အက်ဆီးဒင့်.ဖြစ်သွားတာ…..လူဆိုတာ အမှားမကင်းဘူး… တသက်တခါ မှားသွားတာလေးတွေ ရှိကြတာပေါ့…ကဲ…မင်း…မမ ကို မေ့လိုက်တော့….” မမရိန် သည် အောင့်ကို ကျောခိုင်းပြီး …
မမဘဲ ဇာတ်ညွှန်းရေး..မမဘဲ ဒါရိုက်တာ. Read Moreမိုးရွာပြီးစ ညနေခင်းလေးတစ်ခုပါ။ စိမ်းစိုနေတဲ့ လယ်ကွင်းပြင်တွေကို လေနုအေးက ညင်ညင်သာသာ ဖြတ်သန်း တိုက်ခတ်နေတယ်။ ကောင်းကင်ပြာပေါ်မှာ ရောင်စုံသက်တန့်နဲ့ အားအင်ကုန်ခမ်းနေတဲ့ နေရောင်ခြည်ရဲ့ အလှက ပတ်ဝန်းကျင်ကို ပိုမို သစ်လွင်စေပါတယ်။ လေညှင်းရဲ့အေးမြတဲ့ ထိတွေ့မှုကလည်း စိတ်ကို ကြည်နူးစေတာ အမှန်ပါ။ သာယာအေးမြတဲ့ ညနေလေးကို ပိုပြီး ပြည့်စုံသွားစေတာကတော့ ချစ်သူရဲ့အပြုံးလို့ ပြောရမှာပဲ။ ကျွန်တော်နဲ့သူ စ တွေ့ဖြစ်တာ …
“ချစ်တယ် ငယ်ရယ်.. ” Read Moreလွန်ခဲ့ တဲ့ ၂၀၀၅/၂၀၀၆ လောက် ကျွန်တော်ဆယ်တန်းအောင်တယ် ဗျ နယ်မှာပဲအောင်တာပါ..ဆ.ယ်တန်းအော င်တော့ ရန်ကုန် မှာ ကျောင်းတက်ခွင့်လေးရတယ် ….. မေဂျာက ကျောက်တွေအကြောင်းသင်တာပေါ့ဗျာ..ကျွန်နော်က ကျောက်တွေအကြောင်း အဲ့လောက်စိတ်မဝင်စားဘူးဗျာ…တကယ်တန်း မိန်းမတွေ အကြောင်းသင်ရတဲ့ ဘာသာတွေဘာတွေရှိရင် ကောင်းမယ်လို့ စဉ်းစားဖူးတယ်…ကျွန်နော်က ဆော်ဖြောင့်ဖြောင့်လေး မြင်လိုက်ရရင် ဘယ်လို မှ မကြည့်ပဲ မနေနိုင်တဲ့သူတစ်ယောက်လေ … ရှင်းရှင်းပြောရင်ဘူးတယ်ဗျာ …ယောကျၤားဆိုတော့ …
စည်းချက်ညီညီ Read Moreရှင်းရှင်းပြောရင် ၁၀ တန်းဖြေပီးတော့ပေါ့ အလုပ်မရှိ လို့ လျှောက်ပတ်လည်စားလုပ်နေတုန်း ဆရာမကခေါ်ပီး ဂိုက်လုပ်ခိုင်းတော သူငယ်ချင်း တျောက်လည်းပါတယ် သူကမလုပ်ခြင်လို့ပြန်ထွက်သွား ကိုတေကတျောက်တည်းပေါ့ အစတည်းက သိပ်လုပ်ခြင်တာ မဟုတ်ဘူး ဆော်ဘေးတေ ဆိလို့သွားတာ ဆရာမကလဲအသေကြမ်းတာ့ လူလဲသိပ်မရှိဘူး ၉ တန်း ၁၀ တန်း ပေါင်းတောင် ၂၀ မပြည့်ဘူး အောင်ချက်ကျတော့ကောင်းပြန်တာပေါ့ ကဲထားပါတော့ အခြေနေလေးပြောရအောင် ဆရာမက …
ပထမဆုံးဖောက်တဲ့ပါကင် Read Moreတစ်ယောက်တည်းဆိုတဲ့အသိနဲ့ မကောင်းတာလုပ်ရန်အဆင်သင့်။ မျက်နှာမူရာမှာရှိတဲ့ တီဗီ ထဲကကိုယ်တုံးလုံး ဖိုမစုံတွဲရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေကြောင့် ကာမစိတ်တွေတဟုန်ထိုးဆောင့် တက်လာရ၏။ လက်တစ်ဖက်ကလျော့တိလျော့ရဲ ပုဆိုးကြားမှာရှိတဲ့ ငယ်ပါလဗြောင်ကွတ်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားလျက်။ စနေကျောင်းပိတ်ရက်ပေမယ့် အဖေနှင့်အမေက အလှူအိမ်သွားလို့ ကန်ထရိုက်တိုက်ခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်တည်းအေးဆေး။ ”အောင်အောင်”တို့သားမိ သားဖ(၃)ဦးထဲ နေတဲ့ တိုက်ခန်းကအိပ်ခန်း(၂)ခန်းနှင့် ဧည့်ခန်း(၁)ခန်းအရှေ့မှာဝရံတာ ပီးတော့မီးဖိုခန်းရယ်။ တီဗီ ကဧည့်ခန်းမှာထားတာကြောင့် ရှိသမျှအပေါက်တွေရဲ့ တံခါးတွေကိုပိတ်ထားပီး မဟုတ်တရုပ်ကားကြည့်နေတာ။ အသံတိတ်ကြည့်နေရပေမယ့် ဆော်ကိုလေးဘက်ထောက် အနေအထားနဲ့ …
စိတ်ရဲ့စေလိုရာအတိုင်း Read More